کد مطلب:22326 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:21

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

وقتي به گناهانم و به عدالت و حسابگري خداوند فكر مي كنم، آرامشي ندارم.چه كار بايد كرد؟

راي مبارزه با گناه مستمر راه كارهاي زير مي شود: 1. ايجاد باور نسبت به زشتي گناه: باور با اعتقاد فرق دارد؛ باور آن پيشنهاد اعتقاد راسخي است كه در دل نفوذ كرده است؛ مثلا براي شخص غسال اعتقاد ترسيدن از مرده به باور دل تبديل شده است. از اين رو شب هم از مرده نمي ترسد؛ ولي غير غسال چون به اين مطلب باور ندارد از مرده مي ترسد. قبح گناه هم بايد ر شود و صرف اعتقاد كافي نيست. اسباب باور آفرين الف) شناخت قبح گناه؛ در اين باره بايد يك سير مطالعاتي داشته باشيد تا زشتي گناه را بشناسيد (ر.ك: (گناهان كبيره» شهيد دستغيب و «گناه شناسي» آقاي محسن قرائتي). ب) توجه به و رواياتي كه در مذمت گناه وارد شده است؛ پس به شناخت گناه اكتفا نكنيد؛ در مذمت و سرزنش هايي كه از گناه كاران شده تأمل نماييد و به عواقب بد گناه يشيد. ج) فكر در عاقبت تلخ گناه؛ در اين مرتبه بايد انديشيد كه عواقب گناهان اگر دامنگير ما شود چه فضاحت و محنتي را براي خود فراهم كرده ايم. حضرت علي(ع) مي فرمايد: «فاتقوا الله عبادالله تقيه ذي لب شغل التفكر قلبه و انصب الخوف بدنه؛ بندگان خدا! تقواي الهي پيشه كنيد تقواي شخص عاقلي كه تفكر قلبش را مشغول كرده و خوف بدنش را به تعب انداخته است» (ميزان الحكمه ج 7 ص 540 ر 15902). د) فكر در مرگ؛ در اين مرحله به خود بباورانيم كه مرگ حق است و روزي با پرونده اي سياه از اين دنياي فاني خواهيم رفت و تمام آن مذمت هاي گناه و عواقب آن به سراغ ما خواهد آمد. آن روز راه برگشتي وجود رد و هيچ ياوري براي ما نخواهد بود. در نتيجه بايد دل بلرزد و از تلقين و باور يك چنين واقعيتي انكارناپذير چشم بگريد. حضرت علي(ع) مي فرمايد: «من اكثر كر الموت قلت في الدنيا رغبته؛ هر كس زياد به ياد مرگ باشد رغبتش به دنيا كم مي شود» (همان ج 9 ص 247 ر 18863). يعني ياد مرگ نه تنها دل را از حبت گناه خالي مي كند؛ بلكه رغبت به دنيا را هم از آن مي زدايد. 2- ترك زمينه گناه: اگر زمينه گناه چشم گوش دست و يا ديگر اعضاي بدن است بايد دقيقاً تحت مراقبت در آيند و مهار گردند. اگر دوست ناباب محيط نا مناسب و يا هر ينه ديگري است بايد از بين برود؛ و گرنه با فراهم بودن زمينه گناه گناه نكردن مخصوصاً براي جوان كاري بسيار دشوار مي شود. 3. مراقبه و محاسبه: محدوده اين مراقبه و محاسبه انجام دادن واجبات و ترك محرمات است. از اول صبح راقب نفس باشيد تا حتي يك گناه از آن صادر نشود. اول هر كاري كمي مكث كنيد كه اگر حرام است فوراً آن را ترك نماييد. همين كه در مرتبه اول به طور جدي برخورد نكنيد احتمال ابتلاي به گناه خيلي بيشتر خواهد بود. شبانگاهان به فس بپردازيد كه آيا كارها را با مراقبه انجام داده ايد يا نه؟ هر روز و هر شب محاسبه م ترك گناه را تجديد كنيد. در پايان سه مطلب قابل ذكر است: 1. تذكر در مورد مرگ در ابتدا روزي نيم ساعت در مكاني خلوت باشد. اگر اثر خود را نشان داد ته اي يك بار كفايت مي كند. 2. نتيجه تابع عمل است؛ بنابراين دستورات دقيقاً بايد عمل شود. 3. با فرض عمل به دستورات چه بسا نتيجه مطلوب در دراز مدت حاصل شود (مخصوصاً اگر گناه ملكه شده باشد). بنابراين نبايد به چند ماه اكتفا كر